การสู้รบใกล้กับชายแดนไทยคือจังหวัดแม่ฮ่องสอนบริเวณแม่น้ำสาละวินนั้นถือได้ว่าเป็นการสู้รบกัน  ทหารพม่ากลัวยิงปืนใหญ่ อย่างดุเดือดระหว่างกองกำลังรัฐบาลของทหารพม่าและทางด้านกองกำลังของKNUซึ่งนำพลโดยกองกำลังที่ 5 ของกะเหรี่ยงยังคงมีการสู้รบกันอยู่

ซึ่งในการสู้รบดังกล่าวค่อนข้างที่จะพลิกผันเรื่องของเหตุการณ์และก็รูปแบบของการสู้รบเราจะเห็นว่าในอดีตที่ผ่านมาทหารพม่าไม่กล้าที่จะนำกำลังพลต่างๆลูกเข้าพื้นที่ในป่าเรียกได้ว่าเป็นการเดินเท้าเรื่องของปืนใหญ่รถถังปิดประตูเอาไว้ได้เลยทหารพม่าในเวลานี้ยังคงไม่มีการใช้

เนื่องด้วยสาเหตุว่าทั้งปืนใหญ่แล้วก็รถถังมันมีอำนาจในการยิงค่อนข้างที่จะสูงและมันก็อาจจะมีความสุ่มเสี่ยงที่กระสุนเหล่านี้มันอาจจะไปตกที่ฝั่งไทยและอาจจะสร้างความไม่พอใจให้แก่ฝั่งไทยได้ พม่าจึงไม่ดำเนินการที่จะใช้ปืนใหญ่แล้วก็รถถังรถถังนั้นมันคงจะไม่เหมาะกับพื้นที่ที่มันเป็นภูเขาแต่มันเหมาะกับพื้นที่ราบแต่ก็สามารถทำลายยิงเขาได้เช่นกัน

ในขณะที่กองกำลังKNUนั้นเขาไม่ได้อยู่เดินเขาบริเวณฝั่งของพม่าเวลาที่เขาสู้รบกันเขาก็จะมีการอยู่บนยอดเขาหรือแม้แต่มาหลบภัยอยู่ที่บริเวณหลังเขาอำนาจการยิงของรถถังนั้นมันจะไม่ได้ผลแต่ว่าในขณะที่ปืนใหญ่นั้นก็ยังคงมีความสำคัญสามารถที่จะเล็งเป้าและจุดตกใต้แต่มันก็จะต้องมีการคำนวณที่ดีเพราะไม่อย่างนั้นแล้วมันก็จะเลยไปเอามาตกในเขตฝั่งของประเทศไทยเช่นเดียวกัน 

ทหารพม่ากลัวยิงปืนใหญ่ จึงทำให้ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาเราก็จะเห็นว่าทหารพม่าจะมีการส่งเครื่องบินเข้ามาเป็นประจำและก็ทำการทิ้งระเบิด หรือแม้แต่ใช้เครื่องปืนกลทางอากาศเข้ามายิงใส่ทางด้านของกองกำลังKNUตามเป้าหมายต่างๆที่เขามองว่ามันน่าจะเป็นฐานที่มั่นที่มีความสำคัญของทางด้านกองกำลังKNU

เพื่อทำให้กองกำลังเหล่านี้ได้หดตัวลงหรือว่าสยบลงไปยุทธวิธีเหล่านี้ก็เป็นยุทธวิธีเก่าๆที่ทหารพม่ามักจะมีการนำเอามาใช้อยู่เป็นประจำแต่ทางด้านของกะเหรี่ยงมองว่าทหารพม่านั้นหมดหนทางก็คือมีหลักการใช้เครื่องบินรบแบบนี้มามีการโยนไข่ใส่ในพื้นที่ต่างๆด้วยความแม่นยำ 

ซึ่งในการบินดังกล่าวก็บินมาป้วนเปี้ยนใกล้ชายแดนไทยกับพม่านี้อยู่เป็นประจำจนในที่สุดทางด้านของกองทัพพม่าก็ต้องมีการหากลยุทธ์ใหม่ๆแล้วว่าจะทำอย่างไรถึงจะมาปราบปรามพวกกองกำลังกะเหรี่ยงแบบนี้ได้ก็เลยมีการใช้กำลังคนในพื้นที่มีความช่ำชองรู้เส้นทางลุกการหลบการไล่

สนับสนุนโดย    ทางเข้า UFABET ภาษาไทย